Opgepoetst
​ 
De supermarkt verkocht natuurlijk vooral vis. Onze culinaire drie-eenheid bestond zodoende uit de barbecue, de vertaalapp en de instructies achter op de visverpakking. Mijn toenmalige vrouw was opgegroeid in Goes en had me meteen mosselen leren eten, omdat ik zelf alleen zeevruchten in de vorm van chocola lustte. Ze gaf me die zomer in Spanje haar cursus voor gevorderden.
​
Het was de laatste avond. Het zoute water kabbelde om ons heen. Ze voelde mijn opwinding en trok haar bikini uit. We vreeën in zee, kleedden elkaar lacherig aan en slenterden over het strand. Op het terras bestudeerde ik de plattegrond. Vertaald in het Nederlands hadden de wijkjes en straten best smakelijke namen: De Thee, De Groente. Ons vakantiehuis stond aan de Calamares in Het Gerecht. De tapas en paella smaakten hemels. We dronken wijn en voelden elkaars benen onder tafel. Ik maakte een foto van de menukaart en samen gokten we de kruiderij.

Aan die smaak denk ik terug. Niet dat kokkerellen me slecht afgaat. Het eten koop ik bij de visboer. De meeste vrienden komen elke zomer trouw. De kinderen spelen graag in het grote bad in de achtertuin. Het was tweedehands en alsnog een rib uit ons lijf. Ook zelf verdween ik een tijdlang graag onder dat water.


De Spaanse keuken is nu mijn specialiteit. Mijn vriendin is leuker en niet zo dwingend. Grappig genoeg ken ik haar via Marktplaats – ze verkocht me haar zwembad. Die transactie eindigde zo teder, daar was ik allang niet meer aan gewend. Via de kinderen schemert soms door dat ik eigenlijk kieskeurig en pietluttig ben. Dergelijke taal doe ik af als haat van mijn ex. Toch lukt het me weer niet om die zomerse smaak van tapas te evenaren. Ik merk dat mijn geliefde me nog steeds niet loslaat.

​Utrecht, 30 april 2025