We maakten de grootste ruzies over de lulligste dingen. Dat je in een tekst geen 'dingen' mag zeggen, omdat het een te vaag woord is. Dat ik 'dingen' in de vorige zin cursief had moeten schrijven en niet tussen aanhalingstekens. Of tussen gekrulde aanhalingstekens in plaats van rechte. Of dubbele in plaats van enkele: daar konden we ook hard over losgaan.
We hadden gewoon een mening over taal. En dat mag. Ik zag zelfs letterlijk een vacature voor een 'kommaneuker.' Die punt moet dus buiten de aanhalingstekens. Ik heb hem naar haar gemaild, met een knipoog erbij. Ja, ze was echt toe aan deze move. Lekker van half negen tot vijf in woorden strepen. Juf zijn zonder klas. Wel is ze nu mijn collega. Wist ik veel dat zij ook zou reageren. Dat geneuk de hele dag. Net als toen dat nog charmant was. Ach, het is werk.