De grote werkhanden van mijn vader (een volbloed boerenzoon) lagen inmiddels niet meer op het stuurwiel, ook al denderden we op volle snelheid door het Brabantse landschap. Terwijl hij een appel voor me schilde, flinterdun zoals het mij zelfs nu nog niet lukt, legde hij met zijn knieën zijn wil op aan de Scania (een trekker zonder neus, maar mét 40.000 liter liquified petroleum gas in de tankoplegger). Zo af en toe riep hij plotseling naar me: 'Duiken, politie!' Er mocht een hoop in de jaren tachtig, maar kinderen op een potentiële rijdende tijdbom, dat vonden ze ook toen al niks. Er gold natuurlijk nog geen gordelplicht, dus ik legde mijn boek weg en gleed soepeltjes achter het dashboard van de bijrijdersplek. De zon scheen, ik had eeuwig vakantie, en uit de autoradio klonken net als ieder jaar de chansons van Radio Tour de France.
We hebben geen eigen auto, |
|
Mijn vader maakte meestal lange dagen. Hij vertrok altijd voor zonsopkomst, en 's avonds hield mijn moeder dan zijn eten warm op ons mosgroene petroleumstel. Soms mocht ik met hem mee. Zo ontmoette ik zijn collega's en zijn klanten: de pomphouders, de fietsenmakers en de gezinnen met hun vrolijke dochters, bij wie we aan de keukentafel zaten zolang de Normaal en Super door de brandstofslangen stroomden, of nog een beetje langer. Ik herkende veel mensen van papa's verhalen en van zijn verzuchtingen. Als we 's avonds weer in onze eigen rode Renault 4 stapten, raakte ik altijd gedesoriënteerd door het hoogteverschil; alsof je een dag hebt gezeild en dan weer voet aan wal zet, maar dat wist ik toen nog niet.
|
|
Het olieschip had vannacht gelost en lag nog aan de havenkade. De zon bescheen inmiddels de zes reusachtige witte opslagtanks. Volgens mijn vader gebruikte de zaak die voorraad om te speculeren met de brandstofprijs. We reden vandaag benzine en diesel, dus we belaadden de auto van bovenaf. Geroutineerd beklom ik de aanhanger via het trapje, pakte ik de vulslang aan en liet ik hem een stukje in de tank zakken. Op mijn teken schakelde mijn vader de pomp in. Boven de vulopening golfden de dampen. Ik was tien en vond dat ik het vak al helemaal in de vingers had.
Mijn vader is bijna met pensioen; inmiddels gaat het er daar vast heel anders aan toe. Ik spreek hem eigenlijk te weinig. We hebben geen eigen auto, maar als ik de Greenwheels vol gooi, word ik nog altijd een klein beetje high van de benzinegeur. |