De eerste winterdag.
Meteen al bevriezing boven het maaiveld,
maar pas vlak voor zonsopkomst.

De kortste dag valt al snel, en sneeuw blijft uit
de verhalen komen, net als altijd, net als vrede
op bevroren aarde en
sindsdien viert scepsis aan de kerstdis hoogtij
en ongemerkt

is sterfelijkheid de winter: een paar kale staken blijven over.
Al het dode blad vergaat
tot compost, zoals de liefde zich vereeuwigt, nee:
zoals de rijp nog een paar seconden in het strijklicht flonkert
zijn we damp.