|
De eerste winterdag.
Meteen al bevriezing boven het maaiveld, maar pas vlak voor zonsopkomst. De kortste dag valt al snel, en sneeuw blijft uit de verhalen komen, net als altijd, net als vrede op bevroren aarde en sindsdien viert scepsis aan de kerstdis hoogtij en ongemerkt is sterfelijkheid de winter: een paar kale staken blijven over. Al het dode blad vergaat tot compost, zoals de liefde zich vereeuwigt, nee: zoals de rijp nog een paar seconden in het strijklicht flonkert zijn we damp. |
|