Paradise Lost

​1.
Zeespiegels stegen een meter of zeven
Torens van kerken als zerken van hoop
Nergens een Noach, een teken van leven
Zondvloed na vloedgolf en alles verzoop

Nergens een Noach, een teken van leven
Zondvloed na vloedgolf en alles verzoop

Refrein
Ieder jaar volgde de lente
bloeiden wij met zijn allen weer op
vroeg de dood toch niet om rente
brak er heel eventjes niets in de knop

2.
Kolkende golven bedolven de huizen
onder een donderend watergewelf
Overal scheurden de dijken en sluizen
zelfs de woestijnen verdwenen vanzelf

Overal scheurden de dijken en sluizen
zelfs de woestijnen verdwenen vanzelf

Refrein
Ieder jaar volgde de lente
bloeiden wij met zijn allen weer op
vroeg de dood toch niet om rente
brak er heel eventjes niets in de knop

3.
Niemand geloofde de stervende bode
Laat, veel te laat, ging het laatste roer om
Windmolens zongen de last post als ode
aan alle mensen die wisten waarom

Windmolens zongen de last post als ode
aan alle mensen die wisten waarom

Refrein
Ieder jaar volgde de lente
bloeiden wij met zijn allen weer op
vroeg de dood toch niet om rente
brak er heel eventjes niets in de knop

4.
Wereld vol water, de winter zal wijken
Want voortaan is het voor eeuwig te heet
Kunstmanen zullen geen ziel meer bereiken
Hier in de hel op de blauwe planeet

Kunstmanen zullen geen ziel meer bereiken
Hier in de hel op de blauwe planeet

Refrein
Ieder jaar volgde de lente
bloeiden wij met zijn allen weer op
vroeg de dood toch niet om rente
brak er heel eventjes niets in de knop

Refrein
​Ieder jaar volgde de lente
bloeiden wij met zijn allen weer op
vroeg de dood toch niet om rente
brak er heel eventjes niets in de knop